Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011
Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010
Αγριο ρύζι, µια ινδιάνικη σπεσιαλιτέ στην κουζίνα µας
Ορισµένα υλικά συνδέονται πολύ στενά µε µια συγκεκριµένη εποχή. Το άγριο ρύζι είναι ένα από αυτά. Η εποχή του για τους περισσότε ρους µάγειρες δεν είναι η άνοιξη ή το καλοκαίρι, αλλά µάλλον το φθινόπωρο.
Αυτό είναι ένα στερεότυπο που έχω µάθει να προσπερνάω. Το άγριο ρύζι, ένα αρχαίο παραποτάµιο αγρωστώδες, εν δηµικό φυτό των Βόρειων Αµερικανικών Πεδιάδων, τον καρπό του οποίου αγα πούσαν οι Ινδιάνοι, είναι ιδιαίτερα γευ στικό δηµητριακό, µε άρωµα νερού και ξύλου, σαν τη γη που το παράγει: τη γη της Μινεσότας.
Εξαιρετικό σε παχύρρευστα χειµωνιάτικα πιλάφια µε αποξηραµένα φρούτα, ακόµα και σε κρεµώδεις χειµωνιάτικες σούπες, η φυσική του γεύση ξηρών καρπών το καθιστά τέλειο για συνδυασµούς µε όλα τα τραγανά πράσινα προϊόντα της άνοιξης: από αγκινάρες και σπαράγγια µέχρι καταπράσινο αρακά και κουκιά.
Είναι εξαιρετικό µε γλυκά καροτάκια και φρέσκο σκόρδο, µε ποταµίσια ψάρια καθώς και µε εσπεριδοειδή. Αν και η συγκοµιδή γίνεται µάλλον αρχές του φθινοπώρου, είναι εξαιρετικό όλο τον χρόνο και αποτελεί ένα τέλειο συστατικό στις ενδιάµεσες περιόδους, όπως τώρα, που έχει µια ψύχρα η ατµόσφαιρα.
Αυτό που ονοµάζουµε άγριο ρύζι σήµερα δεν είναι ακριβώς το αυθεντικό προϊόν. Το αυθεντικό άγριο ρύζι, αρχαίος αµερικανικός καρπός, διαθέτει µια πα λέτα χρωµάτων ουράνιου τόξου, από γήινα χρώµατα του ξύλου, χακί - πράσινο µέχρι το χρώµα του µαονιού µέχρι κατάµαυρο αλλά και σκούρο ξανθό. (Αυτό που αγοράζουµε στα σούπερ µάρκετ είναι το καλλιεργηµένο άγριο ρύζι. Το µεγαλύτερο µέρος της παραγωγής του καλλιεργείται σε εµπορικούς ορυζώνες στην Καλιφόρνια και τη Μινεσότα). Η επιστηµονι κή του ονοµασία είναι Ζizania palustris, και ευδοκιµεί ακόµα στους υγρότοπους γύρω από τις Μεγάλες Λίµνες. Η ετήσια συγκοµιδή του είναι ένα τελετουργικό ορόσηµο για τους Αµερικανούς Ινδιά νους. Μάλιστα, από το 1939, σύµφωνα µε τη νοµοθεσία της Μινεσότα, η συλλογή του αυθεντικού άγριου ρυζιού πρέπει να γίνεται µε κανό, από οµάδα δύο ατόµων εξοπλισµένη µε ένα κοντάρι για πλοήγηση (η κωπηλασία είναι αδύνατη γιατί τα καλάµια που φυτρώνουν είναι πυκνά) και δύο µακριά ραβδιά που χρησιµοποιούνται για να λυγίζουν τους βλαστούς και να κουνάνε απαλά τα ώριµα στάχυα για να πέφτουν στην πιρόγα. Τη στιγµή της συγκοµιδής του, το άγριο ρύζι είναι πράσινο και το επόµενο στάδιο στέγνωµα πάνω από τη φωτιά και ξεφλούδισµα του σπόρου παίζει τον σπουδαιότερο ρόλο στη γεύση του, στην υφή και στον χρόνο παρασκευής του.
Οι περισσότεροι πιθανότατα δεν θα συναντήσουµε ποτέ το αυθεντικό άγριο ρύζι.
Οµως και το καλλιεργηµένο εξακολουθεί να είναι ένα από τα αγαπηµένα µου υλικά. Λατρεύω την καπνιστή του γεύση και το άρωµα φύλλου που έχει. Μου θυµίζει το τσάι lapsang souchong.
Μου αρέσει πολύ να το παντρεύω µε ελληνικά πιάτα ώστε να δηµιουργώ κάτι υγιεινό και µοναδικό. Λατρεύω να το ταιριάζω µε πικρά χόρτα όπως ρόκα και κρητικό σταµναγκάθι, ανακατεµένο µε φασόλια Πρεσπών. Το έχω µπλέξει µέσα σε µαγειρεµένα σέσκουλα γλυκαίνοντάς το µε µια χούφτα σταφίδες. Το έχω χρησιµοποιήσει σαν υποκατάστατο του πλιγουριού σε µια ανατολικο-δυτική εκδοχή του ταµπουλέ. Είναι εξαιρετικό µε καπνιστά χοιρινά προϊόντα όπως το πελοποννησιακό σύγκλινο και το κρητικό απάκι, κοµµατάκια µέσα σε σαλάτα από άγριο ρύζι µαζί µε φρέσκα κρεµµυδάκια και φρέσκα ζεµατισµένα κουκιά. Πιστεύοντας ότι τα περισσότερα τρόφιµα ταιριάζουν καλύτερα µε όσα φυτρώνουν γύρω σε κοντινή απόσταση, το άγριο ρύζι, ένας ποταµίσιος καρπός, θεωρώ ότι συνδυάζεται φυσικά και πολύ γευστικά µε ποταµίσια ψάρια. Εχω ανακαλύψει ότι ταιριάζει πολύ ωραία µε την καπνιστή βορειοελλαδική πέστροφα.
Αλλά η θέση του στην κουζίνα δεν περιορίζεται µόνο στο γεύµα. Είναι εξαιρετικό και για πρωινό. Μπορείτε να το δοκιµά σετε γλυκό µαζί µε στραγγιστό γιαούρτι, σταφίδες, µπανάνα, αµύγδαλα, µέλι και κανέλα. Αυτό είναι πρωινό για πρωταθλητές και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
Το άγριο ρύζι ταιριάζει µε ποταµίσια ψάρια, ιδίως µε την καπνιστή βορειοελλαδική πέστροφα
Αγριο ρύζι µε πέστροφα
Για 6-8 µερίδες
2 3/4 κ.γ. αλάτι 2 φλιτζ. άγριο ρύζι (120 γραµµ.)
450 γραµµ. φρέσκα φασολάκια 3 κ.σ. ξίδι 3 κ.σ. µουστάρδα 2 1/2 κ.γ. ζάχαρη 1/3 φλιτζ. σπορέλαιο 1/3 φλιτζ. κοµµένο φρέσκο άνηθο 240 γραµµ. καπνιστή πέστροφα, ξεκοκαλισµένη και κοµµατιασµένη 4 φρέσκα κρεµµυδάκια, κοµµέ να σε λεπτές φέτες 1.Βάζουµε 4 λίτρα νερό και 2 κουταλάκια αλάτι να πάρουν βράση σε µια κατσαρόλα. Ρίχνουµε το άγριο ρύζι και σιγοβράζουµε µέχρι να γίνει λίγο τρυφερό και να ανοίξουν οι κόκκοι, για 1 - 1 1/4 ώρες. Σουρώνουµε το ρύζι.
2.Βράζουµε τα φασολάκια σε µεγάλη κατσαρόλα µε αλατισµέ νο νερό µέχρι να είναι τραγα νά-τρυφερά, για περίπου 2 λεπτά, και µετά τα µεταφέρουµε µε τρυπητή κουτάλα σε µπολ µε παγωµένο νερό. Σουρώνουµε τα φασολάκια, τα στεγνώνουµε και κόβουµε κάθε βολβό διαγώνια.
3.Χτυπάµε µαζί το ξίδι, τη µουστάρδα, τη ζάχαρη και το υπόλοιπο, 3/4 κ.γ., αλάτι σε ένα µπολ. Μετά προσθέτουµε το λάδι αργά αργά, χτυπώντας συνεχώς µέχρι να δέσει. Ρίχνουµε µέσα και τον άνη θο και συνεχίζουµε το χτύπηµα.
4.Ανακατεύουµε τα φασολάκια, την πέστροφα και τα κρεµµυδά κια µαζί µε το ζεστό ρύζι σε ένα µεγάλο µπολ. Περιχύνουµε µε το ντρέσινγκ και ανακατεύουµε απαλά.
Το να φτιάξει κανείς άγριο ρύζι δεν είναι επιστήµη. Σε γενικές γραµµές, όσο πιο σκούρος και µεγάλος ο καρπός τόσο πιο πολύ χρόνο θέλει για να µαγειρευτεί. Το ρύζι είναι έτοιµο µόλις σκάσει και ανοίξει. Χρειάζεται 30-60 λεπτά όταν σιγοβράζει. Ορισµένοι µάγειρες το µουλιάζουν πρώτα για να µαλακώσει και να βράσει πιο εύκολα. Στην Ελλάδα µπορείτε να βρείτε καλλιεργηµένο άγριο ρύζι στο τµήµα µε τα ρύζια στο σούπερ µάρκετ. Δεν είναι η πιο φτηνή επιλογή ρυζιού, σίγουρα γι αυτό και ορισµένες εταιρείες µάλλον το συνδυάζουν µε µπασµάτι και άλλες ποικιλίες, άρα αυτό που πωλείται συχνά εδώ ως άγριο ρύζι είναι µια σακούλα µε µπασµάτι µε λίγους σκούρους κόκκους από τον καλλιεργηµένο τύπο.
Σαλάτα ρυζιού
Για 6 µερίδες
240 γρ. άγριο ρύζι (περίπου 1 1/2 φλιτζ.), πλυµένο 2 στελέχη σέλερι, κοµµένα σε κυβά κια 2 µικρές ώριµες ντοµάτες, κοµµένες σε κυβάκια 1/2 καρότο, κοµµένο σε κυβάκια 1/2 κρεµµύδι, ψιλοκοµµένο 1/2 κόκκινη πιπεριά, κοµµένη σε κυ βάκια 1/2 πράσινη πιπεριά, κοµµένη σε κυ βάκια 1/2 κίτρινη πιπεριά, κοµµένη σε κυ βάκια 1/2 φλιτζ. αµύγδαλα σε φέτες, κα βουρδισµένα 1/2 φλιτζ. σταφίδες 6 κ.σ. ξίδι µπαλσάµικο 3 κ.σ. σπορέλαιο 1 κ.γ. ψιλοκοµµένο σκόρδο 1. Σε µια κατσαρόλα βάζουµε 5 φλιτζάνια αλατισµένο νερό να πάρει βράση.
Ρίχνουµε το άγριο ρύζι και µαγειρεύουµε, ανακατεύοντας, ώσπου να γίνει τρυφερό, για 40 λεπτά. Το σουρώνου µε και το µεταφέρουµε σε µπολ να κρυώσει. (Το βάζουµε στο ψυγείο, σκεπα σµένο για 2 ώρες).
2. Σε ένα µεγάλο µπολ ανακατεύουµε τα λαχανικά, τα αµύγδαλα και τις σταφίδες µαζί µε το άγριο ρύζι.
3. Σε άλλο µπολ χτυπάµε µαζί το ξίδι, το λάδι, το σκόρδο, το αλάτι και το πιπέρι.
4. Περιχύνουµε τη σαλάτα µε το ντρέσινγκ και ανακατεύουµε καλά.
Heavy metal και ινδιάνοι στο νέο Darkthrone
Το νέ ο, 15ο full-length, album των Darkthrone λέγεται “Circle the Wagons” και κυκλοφόρησε στις 5 Απριλίου από την Peaceville. Ο (τις περισσότερες φορές) τραγουδιστής, (τις περισσότερες φορές) κιθαρίστας και (τις περισσότερες φορές) ο μπασίστας τους, Nocturno Culto, μίλησε τόσο για το μουσικό μέρος του album, όσο και για το εικαστικό του. Για το μουσικό μέρος, ο Nocturno Culto είπε: «Νομίζω πως τώρα εστιαζόμαστε περισσότερο στο heavy metal και στο rock and roll, αλήθεια, αυτό είναι το στιλ που μου αρέσει να παίζω στην κιθάρα και αυτό φαίνεται και στο album γιατί τα τραγούδια μου κλίνουν περισσότερο προς το heavy metal. Από την πρώτη μέρα των ηχογραφήσεων είχα ένα καλό προαίσθημα, αλλά ήταν κάτι παραπάνω από αυτό… Δεν είναι cool να το λέει κανείς αλλά πιστεύω πως το νέο μας album είναι από τις καλύτερες δουλειές που έχουμε κάνει. Τα τραγούδια είναι πολύ δυνατά και έχουν καλή παραγωγή, όπως το βλέπουμε εμείς. (…) Δεν ανήκουμε στην μοντέρνα σκηνή, είμαστε κάπως outsiders. Στις καρδιές μας, ανήκουμε ακόμα στο underground, εκεί είναι που αισθανόμαστε πιο άνετα.» Για το δε εικαστικό μέρος, σχολίασε: «Έχει ινδιάνικη θεματολογία, δεν ξέρω αν το έχε ξανακάνει άλλο group αυτό. Το επιμελήθηκε ο Dennis Dread, ο αμερικανός καλλιτέχνης που έκανε επίσης τα τρία τελευταία εξώφυλλά μας, δείχνει τον Mr. Necro στο εξώφυλλο, με διάφορα ινδιάνικα πράγματα.» Μερικοί τίτλοι κομματιών του album θα είναι: “Those Treasures Will Never Befall You”, “I Am the Graves of the 80s”, “Stylized Corpse”, “Black Mountain Totem” , “I Am the Working Class” και “Eyes Burst at Dawn”. |
ΟΙ ΙΝΔΙΑΝΟΙ ΚΗΡΥΣΣΟΥΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΚΑΠΗΛΕΥΟΝΤΑΙ ΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ
Το παρακάτω κείμενο με τίτλο «Declaration of War Against Exploiters of Lakota Spirituality» συντάχθηκε και μοιράστηκε ανώνυμα στην 5η Σύνοδο Κορυφής των εθνών Λακότα, Ντακότα και Νακότα στον καταυλισμό του Πάϊν Ριτζ (Pine Ridge), στις 10 Ιουνίου 1993. Δημοσιεύθηκε αυθημερόν στο περιοδικό «Eyapaha» στο Μάντερσον (Manderson) της Νότιας Ντακότα και αναδημοσιεύεται εδώ προς κατανόηση κάποιων εκπληκτικά ισχυρών ομοιοτήτων.
Κήρυξη Πολέμου
Ενάντια σε Αυτούς που Καπηλεύονται την Πνευματικότητα των Λακότα
ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ κατ' επανάληψη έχουμε όλοι μας ασχοληθεί με την κακοποίηση και καπηλεία της πνευματικότητας των Λακότα, και
ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ εκπροσωπούμε την αναγνωρισμένη παραδοσιακή πνευματική ηγεσία, την παραδοσιακή γερουσία και την εκλεγμένη αντιπροσώπευση του έθνους των Λακότα, και
ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ επί μακρόν έχουμε υποστεί την απερίγραπτη ταπείνωση του να βλέπουμε τις πιο ιερές τελετές και θρησκευτικές πρακτικές των Λακότα να βεβηλώνονται, διακωμωδούνται και κακοποιούνται από διάφορους μη - Ινδιάνους, είτε αυτο-χρισμένους, είτε γυρολόγους, είτε οπαδούς σεχτών, είτε εμπόρους, είτε από αυτο-ονομαζόμενους «σαμάνους της Νέας Εποχής» και τους οπαδούς τους, και
ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ με τρόμο όσο και αγανάκτηση βλέπουμε αυτήν την εξευτελιστική διαρπαγή των ιερών μας παραδόσεων Λακότα να έχει πια λάβει μορφή επιδημίας σε όλες σχεδόν τις αστικές περιοχές της χώρας, και
ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ τα σεβαστά λατρευτικά μας αντικείμενα εξευτελίζεται με την πώληση αντιγράφων τους σε λαϊκά παζάρια, ψεύτικες τελετές «pow - wow» και λιανομάγαζα της «Νέας Εποχής», και
ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ έχουν ιδρυθεί ακόμη και ψευτο-θρησκευτικοί φορείς που χρεώνουν με εισιτήριο όσους καλούν να συμμετάσχουν σε ψεύτικα «sweatlodges» και προγράμματα «Αναζήτησης Οράμματος», και
ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ διοργανώνονται για μη - Ινδιάνους από τσαρλατάνους και αρχηγούς σεχτών διάφοροι βέβηλοι «Χοροί του Ήλιου», οι οποίοι δεν είναι παρά αηδιαστικές και αισχρές μιμήσεις των δικών μας ιερών τελετουργικών «Χορών του Ήλιου», και
ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ διάφοροι μη - Ινδιάνοι έχουν οργανωθεί σε παρωδίες «φυλών» και παίρνουν ονόματα που τα θεωρούν «ινδιάνικα» ως νομιμοποίησή τους να καπηλεύονται χοντρικά και να εμπορευματοποιούν τις εθνικές μας παραδόσεις, και
ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ σε κολλέγια και πανεπιστήμια έχουν ξεφυτρώσει μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας που έχουν καθιερώσει βέβηλες μιμήσεις των θρησκευτικών μας πρακτικών από σπουδαστές και διδάσκοντες με το πρόσχημα δήθεν εκπαιδευτικών προγραμμάτων πάνω στον «σαμανισμό», και
ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ διάφοροι μη - Ινδιάνοι τσαρλατάνοι και αυτο-χρισμένοι πωλούν βιβλία που βοηθούν στην συστηματική καταπάτηση της εθνικής μας θρησκευτικότητας, και
ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ η τηλεοπτική και κινηματογραφική βιομηχανία εξακολουθεί να διαποτίζει την μαζική διασκέδαση με χυδαίες, συναισθηματικές και ολοκληρωτικά διαστρεβλωμένες παρουσιάσεις της εθνικής μας θρησκευτικότητας και κουλτούρας, οι οποίες ενισχύουν τα αρνητικά στερεότυπα των πολλών ανθρώπων για τους Ινδιάνους και επίσης πλήττουν σοβαρά την αυτο-εκτίμηση των παιδιών μας, και
ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ τα άτομα και οι ομάδες που συμμετέχουν στο «Κίνημα της Νέας Εποχής» και το «Κίνημα των Ανδρών», σε σέχτες του «Νεο-Παγανισμού» και σε εργαστήρια «σαμανισμού» έχουν καπηλευτεί τις εθνικές μας θρησκευτικές παραδόσεις, μιμούμενοι τις τελετουργίες μας και ανακατώνοντάς τες με μη - Ινδιάνικες πρακτικές εσωτερισμού μέσα σε έναν προσβλητικό και επικίνδυνο ψευτο-θρησκευτικό χυλό, και
ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ το παράλογο δημόσιο ποζάρισμα όλης αυτής της σκανδαλώδους ποικιλίας ψευτο - Ινδιάνων τσαρλατάνων, αυτο-χρισμένων, εμπορικών κερδοσκόπων, αρχηγών και οπαδών σεχτών και «σαμάνων της Νέας Εποχής», αποτελεί ένα ογκώδες εμπόδιο στον αγώνα όσων από το έθνος μας σέβονται την Παράδοσή μας για μία επαρκή δημόσια αναβάθμιση των πολιτικών, νομικών και θρησκευτικών αναγκών των πραγματικών Λακότα, και
ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ αυτή η ολοένα αυξανόμενη καπηλεία των εθνικών μας θρησκευτικών παραδόσεων απαιτεί να αναλάβουμε άμεση δράση για να υπερασπιστούμε την πολύτιμη θρησκευτικότητά μας από περαιτέρω μόλυνση, βεβήλωση και κατάχρηση
ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΕΞΗΣ:
1. Κηρύσσουμε πόλεμο ενάντια σε όλους όσους επιμένουν να καπηλεύονται, κακοποιούν και παραποιούν τις ιερές παραδόσεις και θρησκευτικές πρακτικές των εθνών μας Λακότα, Ντακότα και Νακότα.
2. Κάνουμε έκκληση σε όλα τα Λακότα, Ντακότα και Νακότα αδέλφια μας να εναντιωθούν ενεργά και έντονα σε αυτή τη επικίνδυνη ιδιοποίηση και συστηματική καταστροφή των ιερών μας παραδόσεων.
3. Κάνουμε έκκληση στους ανθρώπους των εθνών μας να συνεργαστούν παντού, ώστε να εντοπίσουν όλες τις περιπτώσεις όπου κακοποιούνται οι ιερές παραδόσεις μας και μετά να αντισταθούν σε αυτές τις κακοποιήσεις, χρησιμοποιώντας όποιες τακτικές κρίνονται κατά περίπτωση αναγκαίες, διαδηλώσεις, μποϋκοτάζ, συνεντεύξεις τύπου, κ.ά.
4. Ειδικά κάνουμε έκκληση στους ομοεθνείς μας Λακότα, Ντακότα και Νακότα να αναλάβουν δράση για πρόληψη της όποιας συμμετοχής ανθρώπων μας σε αυτές τις κακοποιήσεις, συμμετοχής που επιτρέπει σε ανθρώπους που δεν ανήκουν σε εμάς να κακοποιούν τις ιερές τελετές και θρησκευτικές πρακτικές μας. Όλοι μας γνωρίζουμε ότι ανάμεσά μας υπάρχουν δυστυχώς άνθρωποι που εκπορνεύουν τα θρησκευτικά μας έθιμα για δικό τους προσωπικό όφελος.
5. Ορίζουμε μηδενική ανοχή προς όλους τους «σαμάνους για λευκούς» που ξεφυτρώνουν μέσα από τις κοινότητές μας για να «νομιμοποιήσουν» την καπηλεία των λατρευτικών μας εθίμων από μη - Ινδιάνους. Όλοι αυτοί οι «πλαστικοί ιερείς» είναι εχθροί μας.
6. Ζητάμε από όλα τα παραδοσιακά έθνη, τις φυλετικές ηγεσίες και τα κυβερνητικά συμβούλια όλων των άλλων ινδιάνικων εθνών να ενωθούν μαζί μας στο αίτημα για άμεσο τερματισμό αυτής της αχαλίνωτης καπηλείας των σεβαστών και ιερών αμερικανινδιανικών παραδόσεων, εκδίδοντας ανακοινώσεις καταγγελίας αυτών των προσβολών, καθώς δεν είναι μόνον οι θρησκευτικές πρακτικές των Λακότα, Ντακότα και Νακότα που βλάπτονται από μη - Ινδιάνους.
7. Ζητάμε τέλος από όλα τα αδέλφια μας Ινδιάνους να συμμετάσχουν αποφασιστικά και θαρραλέα σε αυτόν τον αγώνα μας για τερματισμό της καταστροφής των ιερών μας παραδόσεων, έχοντας πάντοτε στο νου τους ότι το υψηλότερο καθήκον μας ως Ινδιάνοι είναι να διατηρήσουμε την καθαρότητα των πολύτιμων παραδόσεών μας προς χάριν των παιδιών μας και των μελλοντικών γενεών, ώστε να επιβιώσουν και να ζήσουν ευτυχισμένα όπως το Μεγάλο Πνεύμα επιθυμεί για όλους τους σεβαστούς ανθρώπους των εθνών μας.
Τρίτη 6 Ιουλίου 2010
Ινδιάνοι εναντίον ανάπτυξης!
«Ο Αμαζόνιος έχει μεγάλη ιστορία λεηλασίας και εκμετάλλευσης. Στην αρχή ήταν η έκρηξη με την εκμετάλλευση του καουτσούκ στη ζούγκλα. Αργότερα ήρθαν οι πετρελαϊκές εταιρείες και ξεκίνησε η παράνομη αποψίλωση των δασών, χωρίς να υπάρχει καμία κρατική οντότητα που να υπερασπίζεται τους ιθαγενείς. Οι ντόπιοι βαρέθηκαν πια να βλέπουν τις κυβερνήσεις να τους αφήνουν στο περιθώριο. Δεν τις εμπιστεύονται. Ολο μιλούν για οικονομική ανάπτυξη, ποτέ όμως για παιδεία, για τις ανάγκες των τοπικών κοινοτήτων, για νοσοκομεία, για σχολεία...».
Ο καθολικός ιερέας Κάρλος Μαρουγιάρι, ιθαγενής και ο ίδιος, δίνει με λίγα λόγια το διά ταύτα των πρόσφατων πολύνεκρων συγκρούσεων ανάμεσα σε ιθαγενείς και αστυνομικές δυνάμες που συγκλόνισαν το Περού και οδήγησαν σε άτακτη υποχώρηση την κεντροδεξιά κυβέρνηση του Αλαν Γκαρσία.
Η χώρα είχε να ζήσει τέτοια αιματοχυσία από τις αρχές της δεκαετίας του '90, οπότε ξεκίνησε η αρχή του τέλους για το μαοϊκό αντάρτικο «Φωτεινό Μονοπάτι». Κατά ειρωνική σύμπτωση, το Περού είχε φιλοξενήσει στα τέλη Μαΐου την τέταρτη Διεθνή Σύνοδο των Αυτόχθονων Λαών της Αμερικής, στην οποία διακήρυξαν την αποφασιστικότητά τους να δράσουν για την προστασία της γης τους και της πολιτιστικής τους κληρονομιάς.
Φαίνεται, πάντως, ότι το σύνθημα της συνόδου έπιασε τόπο, αφού ο πρόεδρος Γκαρσία, αντιμέτωπος με τη χειρότερη κοινωνική κρίση και φοβούμενος τα χειρότερα, αναγκάστηκε να αποσύρει τα επίμαχα διατάγματα που άνοιγαν το δρόμο στην εκμετάλλευση της ζούγκλας του Αμαζονίου από ιδιώτες.
Η κρίση στο Περού υποβόσκει εδώ και καιρό. Από τον περασμένο Απρίλιο εκπρόσωποι των 65 αυτόχθονων φυλών της χώρας, οι οποίες αριθμούν συνολικά 400.000 άτομα, παρεμποδίζουν την είσοδο στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις που βρίσκονται στην περιοχή του Αμαζονίου, απαιτώντας από την κυβέρνηση να αποσύρει τα διατάγματα που έδιναν το πράσινο φως για την πώληση της ζούγκλας και την εκμετάλλευσή της από μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες, εναρμονίζοντας έτσι τη νομοθεσία του Περού με τη διμερή συμφωνία ελεύθερου εμπορίου που υπέγραψε με τις ΗΠΑ.
Γι' αυτό το θέμα δεν ζητήθηκε ποτέ η γνώμη των ντόπιων, οι οποίοι όχι μόνο δεν έχουν δει το παραμικρό όφελος από τη ραγδαία οικονομική ανάπτυξη που σημειώνει η χώρα τα τελευταία χρόνια, αλλά και κινδυνεύουν να εκτοπιστούν διά της βίας από τη «Μητέρα Γη» («Πάτσα Μάμα» στη γλώσσα των Ινδιάνων) με την οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη η ζωή τους και η ιστορία τους.
Απέναντί τους, όμως, έχουν ένα αμείλικτο εχθρό, που ονομάζεται «ανάπτυξη». Η ζούγκλα του Αμαζονίου κρύβει πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, τα οποία η κυβέρνηση θέλει να εκμεταλλευτεί πάση θυσία.
Στην προσπάθειά της να κερδίσει την συμπάθεια της εγχώριας και της διεθνούς κοινής γνώμης, περιγράφει τους Ινδιάνους σαν μια χούφτα καθυστερημένων που επιμένουν να ζουν στη λίθινη εποχή, συμπαρασύροντας με το πείσμα τους μια ολόκληρη χώρα.
Οταν οι άστοχοι κυβερνητικοί χειρισμοί οδήγησαν στην πρόσφατη αιματοχυσία, η προπαγάνδα επεκτάθηκε και προς «ξένες δυνάμεις που επιθυμούν να ανακόψουν την οικονομική ανάπτυξη του Περού». Τα βέλη έφτασαν ευθέως και στον πρόεδρο της Βολιβίας Εβο Μοράλες, τον πρώτο ιθαγενή πρόεδρο στην ιστορία της χώρας του, ο οποίος εξέφρασε την υποστήριξή του στα αιτήματα των αυτόχθονων του Περού. Οσο για τον πρόεδρο των ιθαγενών του Περού, Αλμπέρτο Πισάνγκο, στιγματίστηκε ως ηθικός αυτουργός των ταραχών και υποχρεώθηκε να ζητήσει πολιτικό άσυλο στην πρεσβεία της Νικαράγουας.
Το Περού δεν είναι, βέβαια, η μοναδική χώρα που αντιμετωπίζει το καυτό ζήτημα της εκμετάλλευσης ή μη του Αμαζονίου. Με ανάλογα διλήμματα ταλαιπωρούνται και άλλες χώρες της Νότιας Αμερικής που κατέχουν από ένα κομμάτι του μεγάλου πνεύμονα του πλανήτη, όπως το Εκουαδόρ ή -κατά κύριο λόγο- η Βραζιλία. Κι εκεί οι αυτόχθονες έρχονται αντιμέτωποι με τη ληστρική διάθεση των πολυεθνικών, συγκρούονται με τις κυβερνήσεις των χωρών τους ή μηνύουν μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες για την καταστροφή που έχουν προκαλέσει στη γη τους.
Η αντιπαράθεση θα σκληρύνει αναπόφευκτα και άλλο, όταν από τη μια μεριά τα πετρελαϊκά αποθέματα λιγοστεύουν και από την άλλη διάφορες κυβερνήσεις παραδίδονται αμαχητί στη δίψα για ακόρεστο κέρδος, χωρίς καμία παράλληλη μέριμνα για το περιβάλλον και τους ανθρώπους που ζουν σε αυτό εδώ και αιώνες. Ισως η πρόσφατη σφαγή στο Περού να μην είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου...
Τρίτη 29 Ιουνίου 2010
Η Σοφία των Ινδιάνων της Αμερικής
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πώς αυτοί οι άνθρωποι έβλεπαν την ζωή, την ύπαρξη μας και τον προορισμό μας, αλλά και το γεγονός ότι αντιμετώπιζαν αυτόν τον πλανήτη σαν ένα τόπο που μας «δάνεισε το Μεγάλο πνεύμα» για να ζήσουμε και για να εξελιχθούμε, με μοναδικά ανταλλάγματα: α) τον σεβασμό απέναντι στο δώρο (φύση – γη), β) την αυτογνωσία και γ) την ειρηνική συνύπαρξη.
Μερικά ιστορικά στοιχεία
Οι «Ινδιάνοι» της Αμερικής ή ορθότερα, οι γηγενείς Αμερικανοί, κατοικούσαν στην Αμερικανική ήπειρο, για πολλές χιλιάδες χρόνια πριν από την άφιξη των «λευκών» Ευρωπαίων. Κατά την περίοδο της άφιξης των «λευκών», εικάζεται ότι σε ολόκληρη την Αμερικανική ήπειρο, από το Μεξικό έως και την Αλάσκα, κατοικούσαν περίπου δέκα εκατομμύρια «Ινδιάνοι».
Πιστεύεται ότι οι πρώτοι γηγενείς Αμερικανοί, έφτασαν εκεί κατά την τελευταία περίοδο των παγετώνων, περίπου πριν από 20.000 – 30.000 χρόνια, μέσω μιας φυσικής γεωλογικής γέφυρας που διέσχιζε την περιοχή Bering Strait1 από την νοτιο-ανατολική Σιβηρία προς την Αλάσκα. Οι αρχαιότερες καταγεγραμμένες ιστορικά φυλές στην βόρεια Αμερική, ήταν οι: Sandia (15000 πΧ), οι Clovis (12000 πΧ) και οι Folsom (8000 πΧ). Οι Folsom για κάποιους αρχαιολόγους είναι αυτοί που ακολούθησαν διάφορους δρόμους αφήνοντας πίσω τους τα βόρεια εδάφη και εξαπλώθηκαν μέχρι το Μεξικό.
Σύμφωνα με τους θρύλους των αρκετών γηγενών Αμερικανών, οι πρόγονοι τους βγήκαν στην επιφάνεια της γης χρησιμοποιώντας ένα ιερό μυστικό πέρασμα που ενώνει την επιφάνεια με το κέντρο της Γης.
Αν και από κάποιους πιστεύεται ότι οι ρίζες των «Ινδιάνων» βρίσκονται κάπου στην κεντρική Ασία και κοντά στην σημερινή Ινδία, εντούτοις από τα γενεαλογικά στοιχεία που υπάρχουν, ελάχιστοι πρέπει να είναι αυτοί που ήρθαν από εκεί και μάλιστα πολλά χρόνια μετά την ανακάλυψη της Αμερικής. Το προσωνύμιο «Ινδιάνοι», δόθηκε από τον Χριστόφορο Κολόμβο, ο οποίος – λαθεμένα βέβαια, πίστεψε ότι η ήπειρος στην οποία είχε φτάσει, ήταν μέρος της ασιατικής ηπείρου, των τότε γνωστών Ινδιών.
Οι Ινδιάνοι της Αμερικής έζησαν αγαπώντας και τιμώντας πάνω από όλα την φύση. 
Η Σοφία τους διαφαίνεται παντού. Στο πως έζησαν αρμονικά με τη φύση, σε αυτά που φορούσαν, σε αυτά που δημιούργησαν, στον τρόπο που παρασκεύαζαν και έτρωγαν το φαγητό τους, στον τρόπο που ζούσαν μέσα στις οικογένειες τους και στη σημασία που έδιναν στην συνοχή της κοινωνίας τους, στις αξίες τους, στα πιστεύω τους και στη φιλοσοφία τους γενικότερα. Δεν είναι εύκολο να μιλήσεις για την ιστορία των Ινδιάνων. Όχι μόνο γιατί είναι πάρα πολλά τα στοιχεία που πρέπει να αναζητήσεις, ούτε γιατί οι φυλές ήταν τόσες πολλές, αλλά κυρίως γιατί τα περισσότερα ιστορικά στοιχεία προέρχονται από περιγραφές που περνάνε από γενιά σε γενιά. Ένας ακόμη λόγος που δυσκολεύει την ιστορική καταγραφή, είναι η προσπάθεια που κατέβαλαν οι «πολιτισμένοι» Ευρωπαίοι, όχι μόνο να υποδουλώσουν το έθνος των Ινδιάνων, αλλά να το εξαφανίσουν κιόλας.
Σε αυτό το σημείο, θα αναφερθώ στις 10 εντολές των Ινδιάνων της Αμερικής. Πάρα πολλοί πιστεύουν ότι αυτές προΰπαρξαν των 10 εντολών του Χριστιανισμού, κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι υπήρξε κάποια παραλληλότητα. Εκείνο όμως που έχει σημασία, είναι αυτό καθ’ αυτό το περιεχόμενο αυτών των εντολών και το νόημα τους.
1. Συμπεριφέρσου στην Γη και σε ότι αυτή περιλαμβάνει με Σεβασμό
2. Μείνε κοντά (πιστός ?) στο Μεγάλο Πνεύμα
3. Δείξε Μεγάλο Σεβασμό στους συνανθρώπους σου
4. Δούλεψε μαζί με τους συνανθρώπους σου για το καλό όλης της ανθρωπότητας
5. Πρόσφερε την βοήθεια σου και την καλοσύνη σου όπου χρειάζεται
6. Κάνε αυτό που ξέρεις ότι είναι σωστό (καλό)
7. Να προσέχεις το Πνεύμα σου και το Σώμα σου
8. Αφιέρωσε ένα μέρος των προσπαθειών σου στο γενικότερο Καλό
9. Να είσαι αληθής και τίμιος σε κάθε στιγμή
10. Να αναλαμβάνεις τις ευθύνες των πράξεων σου
Συγκρίνετε τώρα αυτές τις 10 «εντολές» με τις 10 «χριστιανικές»:
1. Εγώ ειμί ο Κύριος ο Θεός σου, όστις εξήγαγόν σε εξ οίκου δουλείας, ουκ έσονταί σοι Θεοί έτεροι πλην εμού (Eξ. κ’ 2-3).
2. Ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον, ουδέ παντός ομοίωμα όσα εν τω ουρανώ άνω και όσα εν τη γη κάτω και όσα εν τοις ύδασιν υπό κάτω της γης, ου προσκυνήσεις αυτοίς ουδέ μη λατρεύσεις αυτοίς (Eξ. κ’ 4-5).
3. Ου λήψει το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω (Eξ. κ’ 7).
4. Μνήσθητι την ημέραν του Σαββάτου αγιάζειν αυτήν, εξ ημέρας εργά και ποιήσεις πάντα τα έργα σου, τη δε εβδόμη Σάββατα Κυρίω τω Θεώ σου (Eξ. κ’ 8-10).
5. Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, ίνα ευ σοι γένηται και ίνα μακροχρόνιος γένη επί της γης (Eξ. κ’ 12).
6. Ου φονεύσεις (Eξ. κ’ 13).
7. Ου μοιχεύσεις (Eξ. κ’ 14).
8. Ου κλέψεις (Eξ. κ’ 15).
9. Ου ψευδομαρτυρήσεις κατά του πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδή (Eξ. κ’ 16).
10. Ουκ επιθυμήσεις πάντα όσα τω πλησίον σου εστί (Eξ. κ’ 17).
Θα παρατηρήσετε ότι οι 10 εντολές των Ινδιάνων, δεν «προέρχονται» από το Μεγάλο Πνεύμα, το οποίο δεν επιβάλλει την παρουσία του σε αυτές δηλώνοντας μάλιστα ότι πέρα από αυτό δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Οι «χριστιανικές» εντολές, από το 5 έως και το 10, εμπεριέχονται ως «αυτονόητο» στην εντολή Νο 3 των Ινδιάνων, φανερό δείγμα Σοφίας, όπου τα πολλά λόγια είναι περιττά, πόσο μάλλον οι «απαγορεύσεις»!
Η μεγάλη διαφορά: οι εντολές των Ινδιάνων προτρέπουν στο καλό και στην αυτοδιάθεση για το κοινό καλό. Αναφέρονται στη φύση, μιλάνε για προσφορά και καταλήγουν με μια εκ των σημαντικότερων προτροπών: σε καλούν να αναλαμβάνεις τις ευθύνες των πράξεων σου!
Οι Χριστιανικές εντολές από την άλλη, χωρίζονται σε τρία τμήματα: Α’ (1-4) τμήμα η λατρεία στον Θεό, Β’ (5η) η εντολή να τιμάς τον πατέρα σου και την μητέρα σου (κατ’ επέκταση τον Θεό;) και Γ’ (6-10) στις απαγορεύσεις.
Στη μία περίπτωση έχουμε οδηγίες που δεν έχουν προέρθει από τον “ουρανό” και στην άλλη περίπτωση έχουμε “ουρανοκατέβατες” εντολές που περιέχουν οδηγίες για την λατρεία προς τον Θεό και αυστηρές (Ου) απαγορεύσεις.
Κατά την άποψη μου, οι Ινδιάνοι όταν αναφέρονται στο Μεγάλο Πνεύμα, αναφέρονται στο Σύμπαν το οποίο κατ’ επέκταση υπάρχει και μέσα μας. Άρα, όταν αναφέρονται στο Μεγάλο Πνεύμα, αναφέρονται στην Δύναμη που υπάρχει μέσα μας και που προέρχεται από το Σύμπαν. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Ινδιάνοι, χρησιμοποιούσαν αυτή την εσωτερική δύναμη με ποικίλους τρόπους. Μπορούσαν και επικοινωνούσαν με το Σύμπαν ανασύροντας από μέσα τους τις Δυνάμεις που τους επέτρεπαν να κάνουν πολλά: να γιατρέψουν ή να γιατρευτούν, να καλέσουν την βροχή, να καλέσουν τον Ήλιο, κλπ. Το αξιοσημείωτο είναι ότι ουδέποτε χρησιμοποίησαν αυτή τη Δύναμη για να κάνουν κακό. Ίσως, κατά έναν περίεργο τρόπο να γνώριζαν ότι αυτή η Δύναμη μπορούσε να ενεργοποιηθεί μόνο για την τέλεση ενός καλού.
Οι Ινδιάνοι προσέφεραν στους «πολιτισμένους» Ευρωπαίους την Γη και δέχτηκαν να την μοιραστούν μαζί τους μαζί με όλα τα αγαθά της, παραμερίζοντας γλώσσα, παραδόσεις, χρώμα, τελετουργίες και πίστη. Από τη άλλη, οι «πολιτισμένοι» Ευρωπαίοι, αντί να αποδεχτούν αυτό το δώρο, τους κατέκτησαν, τους αγνόησαν και απαίτησαν την κυριαρχία τους επί της Γης που οι Ινδιάνοι υπηρετούσαν και σεβόντουσαν! Οι «πολιτισμένοι» Ευρωπαίοι, ποτέ δεν κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να κυριαρχήσουν σε κάτι τόσο μεγάλο και δυνατό όσο είναι η Γη και αρνήθηκαν πεισματικά να κατανοήσουν την ανάγκη των Ινδιάνων να την σέβονται και να την αγαπούν. Οι «πολιτισμένοι» Ευρωπαίοι νοιάστηκαν για την ύλη την στιγμή που οι Ινδιάνοι ενδιαφερόντουσαν για το Πνεύμα! Για χιλιάδες χρόνια, οι Ινδιάνοι κατάφερναν να διατηρούν μια απίστευτη ισορροπία τόσο σε οικολογικό επίπεδο όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Αναρωτιέμαι πως θα μπορούσε να είναι σήμερα ο κόσμος, αν οι «πολιτισμένοι» δεν έκλειναν τα αυτιά τους αρνούμενοι να ακούσουν την φιλοσοφία και τα πιστεύω των Ινδιάνων.
Σήμερα, ο σύγχρονος άνθρωπος σκύβει πάνω από τα μυστικά τους και προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει τις «μυστικές» συνταγές τους, τα «περίεργα φάρμακα» που χρησιμοποιούσαν με τόση αποτελεσματικότητα, την χρήση των τροφών τους, αλλά και πάλι μένει στην ύλη για την ύλη. Θέλει να τα εκμεταλλευτεί εμπορικά! Πάλι αφήνει απ’ έξω το Πνεύμα που οδήγησε τους Ινδιάνους για χιλιάδες χρόνια σε όλη αυτή τη Σοφία που δύσκολα μπορεί να γίνει αντικείμενο μιας πλήρους μελέτης.
Όπως και να έχει, όποιος επιθυμήσει να αναζητήσει και να κατανοήσει τον δρόμο που οδηγεί στην πλήρη εναρμόνιση με την φύση και που ταυτόχρονα θα τον οδηγεί στον σεβασμό όχι από υποχρέωση, αλλά από μια εσωτερική ανάγκη, θα πρέπει να ενσκήψει και να μελετήσει όλη αυτή τη Σοφία και τα μυστήρια των Ινδιάνων οι οποίοι είχαν μια γνώση που δεν μπορεί να βρεθεί πουθενά αλλού. Δεν είναι εύκολο και δεν μπορεί να είναι εύκολο, γιατί ο σύγχρονος άνθρωπος δύσκολα μπορεί να αποδεχτεί ότι δεν ελέγχει τη φύση και το Σύμπαν, αλλά είναι ένα αναπόσπαστο μέρος του «όλου» και μάλιστα το μόνο είδος με την ικανότητα να προστατεύσει το «όλο».
Σημαντικά στοιχεία εν συντομία:
- Οι «πολιτισμένοι» Ευρωπαίοι καταφθάνουν στην Αμερικανική ήπειρο τον 16ο και 17ο αιώνα. Η υπεροψία τους σε συνδυασμό με την μανία τους για πλήρη εκμετάλλευση της άφθονης πανίδας και χλωρίδας της Νέας Γης, τους οδήγησε στην αναπόφευκτη σύγκρουση με τους γηγενείς Αμερικανούς. Για τους Ευρωπαίους, οι γηγενείς Αμερικανοί ήταν «άγριοι», «χωρίς ψυχή», «εκπρόσωποι του διαβόλου που χρησιμοποιούσαν διαβολικά όπλα και σαν μοναδικό τους σκοπό είχαν να εξαφανίσουν τους καλούς λευκούς Χριστιανούς»!
Ομαδικός τάφος για τους νεκρούς Ινδιάνους μετά την σφαγή τους στο Wounded Knee στις 29/12/1890
- Οι Ευρωπαίοι, μαζί με τον πόθο και την θέληση να κατακτήσουν εξ’ ολοκλήρου την Νέα Γη, μαζί με ότι υπήρχε πάνω σε αυτή, έφεραν μαζί τους και τις ασθένειες που άρχισαν να κτυπούν και να αποδεκατίζουν τους γηγενείς.
- Από τον 17ο αιώνα έως και τις αρχές του 19ου αιώνα, ξεκινούν οι πόλεμοι που ονομάστηκαν «Ινδιάνικοι πόλεμοι».
- Το 1830, ο τότε πρόεδρος της Αμερικής Andrew Jackson, επικύρωσε την Πράξη Απομάκρυνσης των γηγενών Αμερικανών, ένα σχέδιο που εξυπηρετούσε απόλυτα το σύνολο των βλέψεων που είχαν οι κατακτητές και που νομιμοποιούσε όλες τις πράξεις τους εναντίων των γηγενών Αμερικανών.
- Ένα από τα σχέδια των Ευρωπαίων, ήταν η διάσπαση των φυλών κάτι που το πέτυχαν. Κατά την διάρκεια αυτών των πολέμων, μεγάλες φυλές διασπάστηκαν σε μικρότερες και στη συνέχεια σε ακόμα πιο μικρές ομάδες νομάδων που πολλές φορές δεν ξεπερνούσαν τα είκοσι μέλη. Κατά αυτόν τον τρόπο, διασφάλισαν την πλήρη αποδυνάμωση τους.
29/12/1890 Εικόνα φρίκης από τον σφαγιασμό των Ινδιάνων στο Wounded Knee, από τον στρατό των ΗΠΑ
Οι πόλεμοι τέλειωσαν οριστικά, σχεδόν προς το τέλος του 19ου αιώνα. Ο τελευταίος μεγάλος πόλεμος, ο οποίος δεν ήταν πόλεμος αλλά ωμή σφαγή, έγινε το 1890, στις 29 Δεκεμβρίου στην περιοχή Wounded Knee (Λαβωμένο Γόνατο) στην Νότια Ντακότα. Εκεί, ο στρατός του νεοσύστατου αμερικανικού κράτους, υπό την καθοδήγηση του στρατηγού Nelson Miles, κατάσφαξε με απίστευτη θηριωδία, άνδρες, γυναίκες και παιδιά που προσπάθησαν να αντισταθούν με κάθε διαθέσιμο μέσο. Εκεί δόθηκε το τέλος μιας καταπληκτικής διαμάχης μεταξύ της απληστίας από την μια πλευρά και του ηρωισμού από την άλλη, μεταξύ του δόλου από τη μία πλευρά και του πόνου από την άλλη. Μια εποχή που στιγματίζει μόνιμα, με τα πλέον μελανά χρώματα την ιστορία των Η.Π.Α.. Ένα δράμα, μια τραγωδία που δε ξεχαστεί ποτέ και που δεν πρέπει να ξεχαστεί. Μια καθαρά «Αμερικανική» θηριωδία από αυτές που οι Η.Π.Α. έχουν επαναλάβει πολλές φορές από τότε. Αξίζει να σημειώσουμε εδώ ότι οι γηγενείς Αμερικανοί, συγκεντρώθηκαν εκεί για να πραγματοποιήσουν μια θρησκευτική τελετή, προκειμένου να ζητήσουν την εύνοια των πνευμάτων. Ο αριθμός των συγκεντρωμένων ήταν περίπου 350 εκ των οποίων οι 120, γυναίκες και παιδιά. Απέναντι τους είχαν 500 στρατιώτες και το πυροβολικό. Περισσότεροι από 150 γηγενείς Αμερικανοί σκοτώθηκαν και άλλοι 50 τραυματίστηκαν σοβαρά σε λιγότερο από μια ώρα. Ο επικεφαλής του πυροβολικού συνταγματάρχης James Forsyth κατηγορήθηκε για αυτή την ωμή δολοφονία, αλλά αθωώθηκε.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΦΕΤΖΗ
