ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΩΝ ΙΝΔΙΑΝΩΝ

Μείνε πιστός σε εκείνο που είναι καλό,
ακόμα κι αν είναι μια χούφτα χώμα.
Μείνε πιστός σε αυτό που πιστέυεις,
ακόμα κι αν αυτό είναι ένα μοναχικό δένδρο.
Μείνε πιστός σε εκείνο που πρέπει να κάνεις,
ακόμα κι αν αυτό είναι πολύ μακριά από εδώ.
Μείνε πιστός στη ζωή σου
ακόμα κι αν είναι πιο εύκολο να τα παρατήσεις.
Κράτα το χέρι μου σφιχτά,
ακόμα κι αν κάποια μέρα θα φύγω για μακριά.
Προσευχή των Ινδιάνων

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ

Ινδιάνοι...

Έγιναν γνωστοί από διάφορα κόμικς με χαρακτηριστικά στοιχεία τους περίεργους χορούς τους γύρω από την φωτιά, τα αστεία ονόματα τους, τα φτερά στο κεφάλι, τους ‘γραφικούς’ μάγους τους και το κάπνισμα της πίπας σε μια ένδειξη ειρήνης με τους ‘λευκούς’ του ιππικού. Θεωρήθηκαν απολίτιστοι, άνθρωποι με λιγότερα πνευματικά χαρίσματα, με μια λέξη …κατώτεροι. Ελάχιστοι όμως είναι αυτοί που έψαξαν να βρουν τι πραγματικά ήταν οι ινδιάνοι…
Ο πολιτισμός τους θεωρήθηκε, αυταρχικά, κατώτερος από αυτόν του σύγχρονου ανθρώπου με κριτήρια όμως άγνωστα. Οι άνθρωποι που έγιναν γνωστοί ως ‘ερυθρόδερμοι’, έζησαν στα εδάφη της Αμερικής, αλλά και πάρα πολλών άλλων σημείων στον πλανήτη, για χιλιάδες χρόνια πριν την έλευση των Ευρωπαίων. Προσέγγισαν την φύση με διαφορετικό τρόπο από τους δυτικούς, έζησαν απ’ αυτήν και γι’ αυτήν. Εισήγαγαν τα πνεύματα στην ζωή τους, πιστεύοντας ότι τα πάντα επηρεάζονται από τις ενέργειες τους και έτσι προσπάθησαν να τα εξευμενίζουν με ειδικές τελετές, κάτι που θεωρήθηκε ‘γραφικό’ από τους ‘πολιτισμένους’ Ευρωπαίους, αν και πρόκειται για την ίδια κατάσταση που συμβαίνει με τις τωρινές θρησκείες (λατρεία, προσευχή, εξομολογήσεις, προσπάθεια εξευμενισμού με εκκλησιασμούς και ανάματα κεριών κτλ.). Αγνοώντας τα …fast food, έζησαν από το κυνήγι των ζώων, αδιαφορώντας για την καλλιέργεια της γης την οποία σεβόταν ως μητέρα. Κάθε φυλή Ινδιάνων απέκτησε ξεχωριστά χαρακτηριστικά, ανάλογα με τον τόπο διαμονής της, όπως ήθη και έθιμα, ενώ ακόμα και στην γλώσσα υπήρχαν διαφορές.
Η αρμονική διαβίωση τους με την φύση, στην Αμερική, τελείωσε με την έλευση των ‘λευκών’. Οι πολεμιστές των Zuni, το 1540, συγκρούστηκαν για πρώτη φορά με τους άντρες του Φραντσίσκο Κορονάντο, προσπαθώντας να σώσουν την γη που τους φιλοξενούσε όλη τους την ζωή. Οι μάχες μεταξύ των δυο διεκδικητών της γης, κράτησαν τρεισήμισι αιώνες, με την τελευταία να καταγράφεται το 1890, όταν το αμερικάνικο ιππικό ‘καθάρισε’ την φυλή των Σίου, την οποία καθοδηγούσε το ‘Μεγάλο Πόδι’. Τέσσερα χρόνια νωρίτερα είχε παραδοθεί και η φυλή των Απάτσι, που πολέμησε στο Νέο Μεξικό και την Αριζόνα, όταν ο μεγαλύτερος ινδιάνος αρχηγός, ο Τζερόνιμο, συνελήφθη για τελευταία φορά.
Το τέλος των πολέμων βρήκε τους ινδιάνους απομονωμένους σε ελάχιστες εκτάσεις γης, προσπαθώντας να συνηθίσουν τον νέο τρόπο ζωής. Η ζωή τους μετατράπηκε σε προσπάθεια διατήρησης όσων περισσότερων εθίμων μπορούσαν, την ίδια ώρα που αρκετοί νέοι ινδιάνοι, προσχωρούσαν στην ανερχόμενη Αμερική, με τις μεγάλες πόλεις και την μοντέρνα ζωή. Ο πολιτισμός τους χάθηκε, οι ίδιοι αποτέλεσαν μέχρι και τουριστική ατραξιόν ενώ ο πληθυσμός τους παγκοσμίως, συρρικνώθηκε σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό.
Μια επιστολή-απάντηση προς τον πρόεδρο της Αμερικής, του 1894, όμως, θα υπάρχει πάντα για να μας θυμίζει ότι κάποτε υπήρξαν στον πλανήτη αυτό, κάποιοι που έζησαν αρμονικά με την φύση και της έδωσαν την βαρύτητα που της αξίζει. Απεστάλη από τον αρχηγό των ινδιάνων της περιοχής του Σηάτλ, ως απάντηση στο αίτημα για εξαγορά της γης τους, από την Αμερική:
“Πώς μπορείτε ν' αγοράσετε ή να πουλήσετε τον ουρανό ή τη ζεστασιά της γης; Η ιδέα μας φαίνεται περίεργη. Επειδή ακριβώς δεν μας ανήκουν η δροσιά του αέρα και η διαύγεια του νερού, πώς είναι δυνατόν να τα αγοράσετε; Κάθε κομματάκι αυτής της γης είναι ιερό για το λαό μου. Κάθε βελόνα του λαμπερού πεύκου, κάθε αμμουδερή κοίτη ποταμού, κάθε κομματάκι ομίχλης μέσα στα σκοτεινά δάση, κάθε ξέφωτο και κάθε βούισμα εντόμου είναι ιερό στη μνήμη και στην εμπειρία του λαού μου. Οι χυμοί που τρέχουν μέσα στα δέντρα μεταφέρουν τις μνήμες του ερυθρόδερμου ανθρώπου. (…)
Δεν ξέρω τίποτα. Τα ήθη μας είναι διαφορετικά από τα δικά σας. Η όψη των πόλεών σας προξενεί κακό στα μάτια των ερυθρόδερμων ανθρώπων. Αλλά αυτό μπορεί και να οφείλεται στο ότι ο ερυθρόδερμος είναι άγριος και δεν καταλαβαίνει. Δεν υπάρχει ένα ειρηνικό μέρος στις πόλεις των λευκών ανθρώπων. Δεν υπάρχει τόπος όπου μπορείς ν' ακούσεις τα φύλλα που αναπτύσσονται την άνοιξη ή το θρόισμα των φτερών κάποιου εντόμου. Αλλά μπορεί να γίνεται έτσι, γιατί είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω. Ο θόρυβος των πόλεων φαίνεται μόνο να προσβάλλει τα αυτιά. Και τι ενδιαφέρον υπάρχει πια στο να ζεις, αν δεν μπορείς να ακούσεις τη μοναχική κραυγή του κοκκινολαίμη ή τις συζητήσεις των βατράχων στα έλη τη νύχτα; Είμαι ένας ερυθρόδερμος και δεν καταλαβαίνω. Ο Ινδιάνος προτιμά τον γλυκό ήχο του αέρα, που ξεπετιέται πάνω από τα έλη και τη μυρωδιά του ίδιου του ανέμου, πλυμένου από τη βροχή του μεσημεριού ή αρωματισμένου από τα κουκουνάρια τον πεύκου. Ο αέρας είναι πολύτιμος για τον ερυθρόδερμο, γιατί όλα τα πράγματα μοιράζονται την ίδια αναπνοή - τα ζώα, τα δέντρα, ο άνθρωπος μοιράζονται όλοι την ίδια ανάσα. Ο λευκός άνθρωπος δεν φαίνεται να δίνει σημασία στον αέρα που αναπνέει. Σαν έναν άνθρωπο που θέλει πολλές μέρες για να πεθάνει, είναι αδιάφορος για τη δυσοσμία. Αλλά, αν σας πουλήσουμε τη γη μας, πρέπει να θυμόσαστε ότι ο αέρας μας είναι πολύτιμος, ότι ο αέρας μοιράζεται το πνεύμα του μ' όλα αυτά στα οποία δίνει τη ζωή. Ο άνεμος που έδωσε στον παππού μας την πρώτη του αναπνοή πήρε και τον τελευταίο του αναστεναγμό. (…)
Tι είναι ο άνθρωπος χωρίς τα ζώα: Αν εξαφανίζονταν όλα τα ζώα, ο άνθρωπος θα πέθαινε από μια μεγάλη πνευματική ερημιά. Γιατί αυτό που συμβαίνει στα ζώα, σε λίγο συμβαίνει και στον άνθρωπο. Όλα τα πράγματα είναι αλληλένδετα. Πρέπει να διδάξετε σrα παιδιά σας ότι το χώμα που πατούν έχει γίνει από τις στάχτες των προγόνων μας. Για να σέβονται τη γη, πείτε στα παιδιά σας ότι είναι εμπλουτισμένη από τις ζωές της φυλής μας. Διδάξτε στα παιδιά σας αυτό που διδάξαμε κι εμείς στα δικά μας, ότι η γη είναι η μητέρα μας. Ό, τι συμβαίνει στη γη συμβαίνει και στους γιους της γης. Όταν οι άνθρωποι περιφρονούν το χώμα, περιφρονούν τον ίδιο τον εαυτό τους. Ξέρουμε τουλάχιστον αυτό: η γη δεν ανήκει στον άνθρωπο, ο άνθρωπος ανήκει στη γη. Αυτό, το ξέρουμε. Όλα τα πράγματα είναι αλληλένδετα όπως
το αίμα ενώνει μια oικογένεια. Όλα τα πράγματα είναι αλληλένδετα. Ο, τι συμβαίνει στη γη, συμβαίνει και στους γιους της γης. Δεν είναι ο άνθρωπος εκείνος που ύφανε το νήμα της ζωής: εκείνος είναι μόνο μια κλωστή. Ό, τι κάνει στο νήμα το κάνει στον ίδιο του τον εαυτό.
Ακόμα κι ο λευκός άνθρωπος, που ο θεός του κάνει περίπατο και μιλάει μαζί του όπως δυο φίλοι που είναι μαζί, δεν μπορεί να απαλλαγεί από την κοινή μοίρα. Βέβαια, ίσως είμαστε αδέρφια. Αυτό θα το δούμε. Ένα πράγμα που ξέρουμε εμείς -και που ο λευκός άνθρωπος θα ανακαλύψει ίσως κάποτε- είναι ότι ο θεός μας είναι ο ίδιος θεός. Ίσως να σκέφτεστε να τον αποκτήσετε τώρα, όπως θέλετε να αποκτήσετε τη γη μας, αλλά δεν μπορείτε. Είναι ο θεός του ανθρώπου, και το έλεος του είναι το ίδιο και για τον λευκό και για τον ερυθρόδερμο άνθρωπο. Αυτή η γη του είναι πολύτιμη, και το να βλάψει τη γη, είναι σαν να δείχνει περιφρόνηση στον δημιουργό. Ο λευκός θα εξαφανιστεί κι αυτός, ίσως γρηγορότερα από τις άλλες φυλές. Μολύνετε το κρεβάτι σας, και μια νύχτα θα πάθετε ασφυξία από τα ίδια σας τα απορρίμματα…”

ΟΙ ΦΥΛΕΣ ΤΩΝ ΙΝΔΙΑΝΩΝ

Εγώ Και Ο Εαυτός Μου...
Είμαστε Ψυχή...Μα Όλοι Κοιτούν Την Μορφή...
Home


Η Ζωή Των Ινδιάνων-Φυλές και Φυλετικές Ομάδες.


Είμαστε μαύροι, κι όμως αν κοπούμε, το αίμα θα είναι κόκκινο-και το ίδιο συμβαίνει με τους λευκούς, αν και το δέρμα τους είναι άσπρο…Ανήκω σ’ ένα άλλο έθνος, όταν μιλώ δεν με καταλαβαίνετε Όταν μιλάτε δεν σας καταλαβαίνω.

Spokan Garry (1811-1892)

Αρχηγός των Middle Spokane

Οι πιο αρχαίες παραδόσεις και τα ποιήματα τους μας μιλάνε για ένα μεγάλο σύνολο λαών που οι ρίζες του φτάνουν στην Ατλαντίδα.

Η διαφορετικότητα τους δεν βρίσκεται τόσο στο μυστήριο της καταγωγής τους όσο στο ότι γι΄ αυτούς όλα τα πράγματα ήταν ζωντανά και είχαν ψυχή ενώ θεωρούσαν ότι η Γη τους φιλοξενεί και οι ίδιοι αποτελούν ένα μέρος της μόνο και όχι ότι είναι εξουσιαστές της.

Γι’ αυτούς δεν υπήρχαν "καλοί" και "κακοί" θεοί αλλά μόνο δυνάμεις που συνεργάζονταν ή συγκρούονταν για την συμπαντική αρμονία.

Πίσω απ’ τη επιβλητικότητα ενός ψηλού βουνού, την δύναμη μίας καταιγίδας ,το μουρμουρητό ενός ρυακιού ή την ομορφιά ενός λουλουδιού αλλά και πίσω από καθετί που τους συνέβαινε βρισκόταν κρυμμένο ένα πνεύμα.

Έτσι και η πιο μικρή πράξη της καθημερινής ζωής έπαιρνε το χαρακτήρα μίας ιερής πράξης.

Αυτός ο λαός χωρίζονταν σε πολλές μεγάλες οικογένειες (φυλές) η καθεμία από τις οποίες είχε ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό.

Φυλές

Abenaki

Οι Abenaki ονόμαζαν τα εδάφη τους Ndakinna , που σημαίνει «η γη μας» και το όνομα της φυλής τους σημαίνει «άνθρωποι της αυγής»Οι ίδιοι ονόμαζαν τους εαυτούς τους Alnobak που σημαίνει ανθρώπινο ον.

Apaches

Οι Apache (από μια λέξη των Zuni που σημαίνει εχθρός) είναι βορείου Αμερικής ινδιάνικη φυλή από τα νοτιοδυτικά. Το όνομα που έχουν οι ίδιοι για τους εαυτούς τους είναι Inde ή Nde που σημαίνει «η φυλή»

Όλοι οι Apache βασίζονταν πρωταρχικά στο κυνήγι και στο μάζεμα των φρούτων, του κάκτου και άλλων άγριων φυτών

Arapaho

Οι Arapaho ήταν βουνίσιοι κυνηγοί βισόνων που εξαρτιόνταν από το βούβαλο για μεγάλο μέρος της διαβίωσης τους , μιλούσαν την γλώσσα Algonquin και κατάγονταν από την σημερινή Βόρεια Minessota.

Blackfoot

Είχαν την φήμη άγριων πολεμιστών και μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα έλεγχαν μια τεράστια περιοχή που εκτεινόταν από το βόρειο Saskatchewan έως τα πιο νότια νερά του Missouri.

Cherokee

Το όνομα Cherokee πιθανότατα προέρχεται από την λέξη chiluk-ki της διαλέκτου Choctaw, που σημαίνει “άνθρωποι των σπηλαίων”.

Cheyenne

Το όνομα τους προέρχεται από την γαλλική λέξη chien που σημαίνει «σκύλος» , εξαιτίας της συνήθειάς τους να τρώνε σκύλους. Οι ίδιοι αυτοαποκαλούνταν Tis-Tsis-Tas το οποίο σημαίνει “Οι Άνθρωποι”Choctaw

Κατά τους μύθος οι Choctaw προέρχονται από το “Ninah Waya” , ένα ιερό λόφο κοντά στο Nozapter του Mississippi. Το όνομα “Ninah Waya” σημαίνει «Παραγωγικό Βουνό» και συχνά αναφέρεται σαν «Η Μητέρα Βουνό»

Crow

Οι Crow ήταν μια τυπική φυλή των πεδιάδων που αποτελούταν από κυνηγούς βουβαλιών και εκτροφείς αλόγων. Σήμερα, οι Crows ζουν στον καταυλισμό τους στην Μοντάνα, αρκετά κοντά το πεδίο μάχης Custer Battlefield.

Delaware (Lenape)

Το όνομα Delaware δόθηκε στους ιθαγενείς που κατοικούσαν στην κοιλάδα του ποταμού με το ομώνυμο όνομα κατά της διάρκεια της Αγγλικής αποικιοκρατίας του Κυβερνήτη Lord de la Warr. Στην δική τους γλώσσα είναι Lanape (len-ah-pay) που σημαίνει «ο Λαός».

Οι Delaware φτάνουν σήμερα τους 10.000 και βρίσκονται στην Bartlesville, όπου η κυβέρνης του λαού χειρίζεται προγράμματα υπηρεσιών.

Kiowa

Οι Kiowa είναι Ινδιάνοι των πεδιάδων που μιλούν μια γλώσσα Kiowa-Tanoan.

Navajo

Οι Navajo είναι οι άγριοι επιθετικοί νομάδες, ντυμένοι με δέρματα ζώων. Οι Pueblos τους ονόμαζαν “apachu” που σημαίνει «ξένοι εχθροί». Ο όρος αυτός οδήγησε στην μίξη των Ισπανικών και Tewa λέξεων “Apaches de Nabahu” , το οποίο τελικά έγινε Navajo.

Nez Perces

Γαλλική λέξη που σημαίνει «τρυπημένες μύτες» και πήραν την ονομασία τους απ’ την συνήθεια τους να φορούν ένα δόντι στη μύτη τους. Ήταν γνωστοί για το εμπόριο τους, την γενναιότητα τους και την μεγαλοψυχία τους, την ικανότητα τους στην εκτροφή των αλόγων Appaloosa και τα φίνα καλάθια που κατασκεύαζαν οι γυναίκες της φυλής. Σήμερα περίπου 1500 μέλη της φυλής ζουν στα 88.000 εκτάρια γης του καταυλισμού των Nez Perce με κέντρο το Lapwai,στο Idaho.

Ojibwe(Chippewa)

Οι Ojibwe ,ή όπως τους αποκαλούσαν οι λευκοί Chippewa ζούσαν κυρίως στο Michigan , στο Wisconsin, στη Minnesota, στη north Dakota και στο Ontario.Σήμερα ζουν σε διαφορετικούς καταυλισμούς στην Minnesota.

Pawnee

Είναι μέλη της μεγάλης οικογένειας Caddoan. Το φυλετικό τους όνομα προήλθε από την λέξη Pariki, που σημαίνει «κέρατα» , πιθανότατα επειδή συνήθιζαν να φτιάχνουν τα μαλλιά τους σε έναν κότσο σαν κέρατο, το οποίο σταθεροποιούσαν με λίπος. Το όνομα που έδωσαν οι ίδιοι στους εαυτούς τους ήταν οι «Άνθρωποι των Ανθρώπων».

Sahwnwee

Οι Sahwnwee ήταν άγριοι πολεμιστές. Ήταν ανάμεσα στους Ινδιάνους που σεβόντουσαν και φοβόντουσαν περισσότερο στο Ohio. SeminoleΗ φυλετική τους ονομασίας σημαίνει «Ελεύθεροι Άνθρωποι»

Σήμερα υπάρχουν περίπου 500 μέλη της φυλής. Η φυλή Seminole στην Florida έχει περίπου 3.000 μέλη, που ζουν σε πέντε καταυλισμούς κατά το μήκος της χερσονήσου στο Hollywood , στο Big Cypress, στο Brighton, στο Immokalle και στη Tamha.

Άλλες Ινδιάνικες φυλές είναι : Araucanian, Aztec, Chippewa,Eskimo,Inca, Kwaakiutl, Maya, Nanuatl, Osaage, Otomi, Paiute, Papago, Pima,Seneca,Quechua, Quiche, Tewa, Winnebago, Wintu και Zuni.

Φυλετικές Ομάδες

Sioux

Το όνομα τους αναφέρεται σε μια μεγάλη ομάδα Ιθαγενών Αμερικάνων που μιλούν μια κοινή ή όμοια γλώσσα.Το Έθνος των Sioux αποτελείται από τρία μέρη , τους Lakota, τους Dakota και τους Nakota.

Ute

Οι Ινδιάνοι Ute ζούσαν ξέχωρα από τις περισσότερες φυλές .Ζούσαν στα πεδινά και στα βουνά μια περιοχής που ήταν περίπου 150.000 τετραγωνικά μίλια. Αυτή η περιοχή περιλάμβανε τόπους για κυνήγι, μέρη με πνευματική σημασία και τις περιοχές των εφτά ομάδων Ute. (Mouache, Capote, Weeminuche, Tabeguache, Parianucs, Uintahs, Yampahs)

Sosoni

Οι Σοσόνοι ή φυλετική ομάδα «Φίδι της Νεβάδα» συγγενεύουν με την φημισμένη φυλή των Ατζέκων που ίδρυσε την Αυτοκρατορία των Αναχουακ και ύψωσε αρχιτεκτονικά μνημεία που ανταγωνίζονται τα πιο φημισμένα οικοδομήματα τους αρχαίου κόσμου.

Kantoan

Η φυλετική ομάδα των Καντοαν αποτελείτο από τρεις γεωγραφικές ομάδας. Την βόρεια που αντιπροσώπευαν οι Αρικάρα, τη μεσαία που περιλάμβανε την Ομοσπονδία των Παονί και τους Κάντο, Κιτσάι και Γουιτσίτα.

Athapaskan

Η φυλετική ομάδα Αθαπάσκαν είναι η πιο πλατιά διαδεδομένη ινδιάνικη γλωσσολογική οικογένεια της Β. Αμερικής.

Πηγές : www.indians.gr

www.nea-acropoli.gr

Βιβλιογραφία : Στα ίχνη του Ανέμου-Ινδιάνικη Ποίηση

Εκδόσεις Οδός Πάνος.

ΙΝΔΙΑΝΟΙ

λιγα λογια για τους γνωστους μας ινδιανους...


ολοι ξερουμε κατι για τους ινδιανους απο μικροι...εδω ειναι μια συντομη ενδιαφερουσα συνοψη της πορειας τους στο χρονο και τι απεγηναν!!!ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ!!
http://kafenedaki.wordpress.com/2009/01/06/american-indians/
Οι εξοντωτικοι πολεμοι των αγγλοσαξονων εναντιον των γηγενων ινδιανων των ΗΠΑ αρχισαν αμεσως μετα την εγκατασταση τους στα εδαφη των Ινδιανων των ΗΠΑ.
Οι Ινδιανοι των ΗΠΑ χωριζονται σε 4 κατα βαση ομαδες. 1 ομαδα ) ειναι οι Ιροκεζοι , οι Μοχωκ , οι Χιουρον οι Τσεροκι και διαφορες αλλες φυλες. 2 ομαδα) ειναι οι Μοικανοι οι Σεμινολοι οι Μαυροποδαροι, οι Κρικ, οι Σοσονοι, οι Τσεγιεν οι Αραπαχο και οι Παονι. 3 ομαδας) ειναι η Σιου που ειναι η μεγαλυτερη φυλη των ΗΠΑ , εχουν τα ιδια εθιμα και μιλανε την ιδια γλωσσα. 4 ομαδα) ειναι οι Απατσι οι Ναβαχο και οι Χοπι.
Τους Ιροκεζους τους εξοντοσαν οι αγγλοσαξονες το 1776 μεχρι το 1783 με συνεχης πολεμους. Οι Ιροκεζοι ηταν ενωση φυλων που βασιζοταν στη μητριαρχια, οι γυναικες τους δηλαδη καθοριζαν την καταγωγη των παιδιων, συμμετηχαν στη διοικηση της φυλης, στο μεγαλο συμβουλιο δηλαδη, και η γνωμη τους ειχε καθοριστικη σημασια. Από αυτους εβγαλε συμπερασματα ο Δαρβινος και μιλησε για μητριαρχικη κοινωνια, και ο Εγκελς από το Δαρβινο και τους Ιροκεζους εγραψε το βιβλιο <Η καταγωγη της οικογενεις της αστικης ιδιοκτησιας και του κρατους>. Κατοικουσαν διπλα στη λιμνη Ονταριο και Ηρι στις Ηπα και τον Καναδα.
Η εξοντωση των Τσεροκι στην Καρολινα εγινε το 1759, και των Κρικ στη Γεωργια το 1812-1814.
Οι Μοικανοι, οπου το αγγλοσαξονικο βιβλιο <Ο τελευταιος των Μοικανων> μας λεει οτι εξοντωθηκαν μεχρι τον τελευταιο λεει ψεματα. Οι Μοικανοι ηταν συμμαχοι των Εγγλεζων στον πολεμο που κανανε με τους Γαλλους για την αποικιοποιηση των ΗΠΑ. Σημερα ζουν 600 από αυτους σε καταυλισμους-στρατοπεδα συγκεντρωσεως, ακολουθοντας τη μοιρα των υπολοιπων Ινδιανων.
Τους Σιου την μεγαλυτερη φυλετηκη ομαδα τους εξοντωσαν το 1862 στη Μινεσοτα το 1863 και το 1864 στη Βορεια Ντακοτα και σε μια βαρια μαχη το 1876 στη Μοντανα στο ποταμο Γελοστοουν. Η τελικη μαχη με τους Σιου δωθηκε στη Νοτια Ντακοτα το 1891. Τα ονοματα των αρχηγων των Σιου, του Κοκκινου Συνεφου του Καθιστου Βουβαλου και του Τρελου Αλογου, εμειναν στην ιστορια για τους αγωνες που εδωσαν για να υπερασπισουν τα εδαφη τους.
Τα μεγαλα κυματα των αποικων με αιματηρους αγωνες και συνθηκες που παραβιαζονταν συνεχεια από τη μερια των αποικων, απωθουσαν αργα αλλα αποφασιστικα τις φυλες των Ινδιανων προς το εσωτερικο. Και οσα δεν καταφερναν οι λευκοι αποικοι με τα οπλα τα καταφερναν με το αλκοολ που διοχετευαν στους Ινδιανους σαν δωρο.
Στην πορεια τους προς την εγκαταληψη και τα στρατοπεδα συγκεντρωσεως, που ονομαστικε δρομος των δακρυων, περιπου τα τρια τεταρτα των Ινδιανων που υποχρεωθηκαν να εγκαταλειψουν τα εδαφη τους και να μεταφερθουν στην Οκλαχομα, εβρισκε το θανατο.
Με τους Απατσι οι λευκοι αγγλοσαξονες εκαναν πολεμο το 1871 μεχρι το 1882 και τον τελικο το 1885. Οι πιο γνωστοι αρχηγοι των Απατσι ηταν ο Κοτσιζ που παραδοθηκε το 1872, και ο περιφημος Τζερονιμο που παραδοθηκε με τον λαο του το 1886. Ο Τζερονιμο εκφωνησε εναν περιφημο λογο για την κυριαρχια των λευκων στα πατρογονικα εδαφη των Απατσι, και τις επιπτωσεις της, ο οποιος λογος βρικεται σε ενα βιβλιο στα ελληνικα, και εχει κυκλοφορισει από τις αναρχικες εκδοσεις Ελευθερος Τυπος.
Φιλελευθεροι, απειθαρχιτου και πολεμικοι , οι Απατσι αντισταθηκαν με πεισμα και με παθος στην καταληψη των εδαφων τους από τους λευκους αποικους, με αποτελεσμα να αποδεκατιστουν από τον αμερικανικο στρατο πολλες φορες ιδιαιτερα κατα τις αγριες σφαγες του 1862 του 1869 και του 1871. Το 1880 οι Απατσι επαναστατησαν και κατεφυγαν στο Μεξικο, αλλα διωχθηκαν και από κει. Αναγκαστηκαν να επιστρεψουν στις ΗΠΑ και το 1886 να εγκατασταθουν σε στρατοπεδα-καταυλισμους στην Αριζονα και στο Νεο Μεξικο.
Αυτοι από τους λευκους που αντιμετωπιζαν διαφορετικα τους Ινδιανους, ηταν οι κυνηγοι των βουνων που απομωνονοντουσαν πανω στα βουνα κυνηγωντας ζωα για τις γουνες τους, πολλες φορες παντρευοντουσαν Ινδιανες, αλλα τελικα εκλιψανε αυτοι πρωτοι με την ελευση των πρωτων αποικων.
Η κεντρικη ιδεα της ζωης των Ινδιανων, ειναι οτι ολοι οι ανθρωποι ειμαστε παιδια της φυσης , την οποια πρεπει να σεβομαστε. Δεν σκοτωνανε παραπανω βουβαλους από οσο τους χρειαζοταν για να τραφουνε, (ενω οι λευκοι ειναι υπευθυνοι για το οτι παραλιγο να εκλειψουν οι βισσωνες από το αλογιστο κυνηγι απλως για σκοποβολι ) και πριν το κυνηγι, αλλα και πριν τεμαχισουν το κρεας του, προσευχονταν στο Μεγαλο Πνευμα, το ανωτατο ον που πιστευαν οτι ελεγχει το Συμπαν. Το Μεγαλο Πνευμα η αλλιως ο Μεγαλος Μανιτου, ηταν υπευθυνος για το καλο και το κακο, και για ολα τα φυσικα φαινομενα. Οταν πεθεναν τα πτωματα εγκαταλειπονταν σε ενα νεκροκραβατο σε καποιο υψωμα, για να τραφουν με τις σαρκες του τα αγρια ζωα της φυσης, και ετσι ο νεκρος να επιστρεψει πισω στη φυση.
Ο ιερεας-σαμανος με το χορο των πνευματων στον οποιο τον ακολουθουσε ολη η φυλη , ηταν υπευθυνος για τη βροχη, για το αν θα βρουνε τροφη κ.τ.λ. και επισης για την ασκηση της ιατρικης με επεξεργασια και χρηση φιτικων φαρμακων. Στους Ινδιανους, δεν υπηρχαν μακροχρονιοι πολεμοι, ουτε οργανωμενοι στρατοι, ουτε μονιμες στρατιωτικες ιεραρχιες. Σκοπος του πολεμου δεν ηταν η κατοχη ενος εδαφους, γεγονος που για εναν νομαδικο λαο δεν ειχε καμια σημασια, αλλα η αποκτηση της δοξας μεσω της γεναιοτητας και του θαρους.
Μεγαλος δολοφονος αθωων γυναικοπαιδων ηταν ο μπεκρουλιακας αγγλοσαξονας στρατηγος Καστερ, ο οποιος μεταξυ ενος μπουκαλιου ουισκι που κατεβαζε και ενος αλλου, διεταζε τη σφαγη αθωων γυναικοπαιδων των Ινδιανων, δινοντας μαλιστα και αμοιβη για το καθε κεφαλι ινδιανου που του εφερναν οι στρατιωτες του
Σημερα εχουν απομεινει 35.000 Ιροκεζοι και φυλες της 1 0μαδας, 100.000 από τη 2 ομαδα, 150.000 Απατσι Ναβαχο από την 4 ομαδα και 300.000 Σιου της 3 ομαδας.
Την δεκαετια του 1960 ο Λεοναρντ Πελτιερ, προσπαθησε να ενωσει τους Ινδιανους που ειχαν απομεινει, και για αυτο το λογο κυνηγηθηκε από το FBI και με ψευδεις κατηγοριες κλειστικε στις φυλακες.

ΤΖΕΡΟΝΙΜΟ

Αν και έδρασε κυρίως τον 19ο αιώνα, ο Τζερόνιμο, ηγέτης των επαναστατημένων Ινδιάνων, με τις ενέργειες και τις πράξεις του τα τελευταία χρόνια της ζωής του (κυρίως με την απόφασή του να εγκαταλείψει τον ένοπλο αγώνα) σημάδεψε τις αρχές του 20ού αιώνα και ουσιαστικά καθόρισε το μέλλον των ΗΠΑ επιτρέποντας στους λευκούς ηγεμόνες να προχωρήσουν στην ολοκλήρωση της δημιουργίας του ομοσπονδιακού κράτους, θέτοντας ταυτόχρονα τους Ινδιάνους σε απόλυτο κοινωνικό αποκλεισμό.

Τον Ιούνιο του 1829 στο φαράγγι Ντοντογιόν της Αριζόνας γεννιέται το τέταρτο παιδί μιας 10μελούς οικογένειας της φυλής των Απάτσι με το όνομα Μπεντονκόχε που σημαίνει «Αυτός που χασμουριέται». Ο μικρός που πήρε στη συνέχεια το όνομα Τζερόνιμο από μικρός έδειξε ότι δεν του άρεσε καθόλου να χασμουριέται, αφού ήταν ιδιαίτερα δραστήριος. Εμαθε την ιστορία της φυλής του, έμαθε να πολεμάει και να κυνηγάει ενώ έδειχνε από μικρός τα ηγετικά του προσόντα. Ο Τζερόνιμο βίωσε όπως και οι πρόγονοί του την προσπάθεια των Λευκών (Ισπανών στην αρχή και Βορειοαμερικανών στη συνέχεια) να προσαρτήσουν τις περιοχές όπου ζούσαν οι Απάτσι, οι οποίοι όλα αυτά τα χρόνια αντιστέκονταν σθεναρά. Το 1846, σε ηλικία 17 ετών, ο Τζερόνιμο γίνεται μέλος του πολεμικού συμβουλίου της φυλής ενώ ταυτόχρονα επιδεικνύει ιδιαίτερη μαχητικότητα σε μάχες και επιδρομές που γίνονταν κυρίως σε περιοχές του Μεξικού. Ερωτεύεται μια όμορφη Ινδιάνα ονόματι Αλόπη, την παντρεύεται και αποκτούν τρία παιδιά, ζώντας μια απλή και ήσυχη οικογενειακή ζωή.

Ολα όμως αλλάζουν το 1858, όταν μέλη της φυλής, ανάμεσά τους και ο Τζερόνιμο με ολόκληρη την οικογένειά του, ξεκινούν εμπορικό ταξίδι για να πουλήσουν διάφορα προϊόντα τους. Εκείνη την εποχή υπήρχε ειρήνη τόσο με τις διάφορες φυλές των γύρω περιοχών όσο και με τους Μεξικανούς. Σταματούν στην πόλη Κασκιγέ για εμπορικές συναλλαγές αφήνοντας τα γυναικόπαιδα σε έναν πρόχειρο καταυλισμό λίγο έξω από την πόλη. Μεξικανικά στρατεύματα επιτίθενται στον καταυλισμό σκοτώνοντας όσους βρίσκουν εκεί, συμπεριλαμβανομένης ολόκληρης της οικογένειας του Τζερόνιμο. Ο ίδιος πέφτει σε βαθιά κατάθλιψη. Επιστρέφει στην εστία του, βάζει φωτιά σε όλα του τα υπάρχοντα και για έναν χρόνο μένει βυθισμένος στη θλίψη του. Εμφανίζεται ξαφνικά ύστερα από έναν χρόνο και ζητεί από διάφορες φυλές να ξεθάψουν το τσεκούρι του πολέμου.

Το 1874 οι αμερικανικές αρχές υποχρεώνουν 4.000 Απάτσι να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες και τους στέλνουν σε έναν καταυλισμό σε μια άγονη περιοχή της Αριζόνας. Οι αγανακτισμένοι και πεινασμένοι Ινδιάνοι μη έχοντας πλέον άλλη διέξοδο είναι υποχρεωμένοι να πολεμήσουν. Με ηγέτη τον Τζερόνιμο οι Ινδιάνοι μάχονται με αγριότητα. Το 1878 ο διοικητής της περιοχής, συνταγματάρχης Τζορτζ Κρουκ, καταφέρνει να πείσει τους Ινδιάνους να σταματήσουν να πολεμούν. Οι διάδοχοί του όμως ασκούν κάκιστη διοίκηση υποχρεώνοντας και πάλι τον Τζερόνιμο και τους χιλιάδες συντρόφους του να πάρουν τα όπλα. Με τον καιρό ο Τζερόνιμο μένει να πολεμάει μόνος του μαζί με 35 άνδρες, 8 παιδιά και περίπου 100 γυναίκες οι οποίοι συνεχίζουν να πιστεύουν στον αγώνα του. Στο κυνήγι του ρίχνονται χιλιάδες στρατιώτες, ώσπου κάποια στιγμή εντοπίζεται. Ερχεται σε επαφή με τον στρατηγό Μάιλς, που ήταν ο μοναδικός ίσως λευκός στον οποίο ο Τζερόνιμο είχε κάποια εμπιστοσύνη. Υστερα από 20 χρόνια αντάρτικου ο Τζερόνιμο έχει κουραστεί και θέλει να επιστρέψει στην πατρίδα του και στους ανθρώπους της φυλής του για να ζήσει ειρηνικά. Ερχεται σε συμφωνία με τον στρατηγό να σταματήσει να πολεμάει με τον όρο να παραχωρήσουν στον ίδιο και στους συντρόφους του μια περιοχή στην οποία θα υπήρχε ό,τι χρειάζονταν για να ζήσουν. Παραδίδεται, αλλά αντί να τον πάνε εκεί όπου του υποσχέθηκαν τον στέλνουν σε φυλακές καταναγκαστικών έργων στη Φλόριδα, όπου παραμένει για δύο χρόνια. Στη συνέχεια μεταφέρεται ταπεινωμένος στο Φορτ Σιλ της Οκλαχόμας, χωρίς να έχει δικαίωμα επιστροφής στην αγαπημένη του Αριζόνα. Εκεί προσπαθεί να «σωφρονισθεί» μαθαίνοντας τον τρόπο ζωής των λευκών αλλά σύντομα αντιλαμβάνεται ότι η διαφορά της κουλτούρας είναι τόσο μεγάλη και οι διαφορές τόσο πολλές που γρήγορα εγκαταλείπει την προσπάθεια. Το μόνο που του επέτρεψε το υπουργείο Πολέμου ήταν να πουλάει φωτογραφίες του για να βγάζει τα προς το ζην, κάτι που για αυτόν ήταν επίσης ατιμωτικό, αφού κατάλαβε ότι είχε πλέον μετατραπεί σε «τουριστικό» αξιοθέατο. Λίγο προτού πεθάνει διηγήθηκε την ιστορία του στον Σ. Σ. Μπάρετ, αναφέροντας τις απόψεις του για την αντιμετώπιση που είχαν οι Ινδιάνοι. Πέθανε ευχαριστώντας τον πρόεδρο των ΗΠΑ που επέτρεψε την έκδοση της αυτοβιογραφίας του έτσι ώστε να τη διαβάσουν όλοι και να μάθουν τι ακριβώς συνέβη. Μεγάλο του όνειρο ήταν να επιστρέψουν οι Ινδιάνοι στις πατρογονικές τους εστίες, πράγμα που δεν συνέβη ποτέ. Από τότε και ως τα τέλη της δεκαετίας του 1980 οι εναπομείναντες Ινδιάνοι των ΗΠΑ παρέμεναν εντελώς αποκλεισμένοι και αποκομμένοι από τον σύγχρονο πολιτισμό ζώντας σε απομονωμένους και απομακρυσμένους καταυλισμούς, χωρίς χρήματα, εκπαίδευση ή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Εδώ και περίπου δέκα χρόνια όμως οργανώθηκαν και κατάφεραν να πετύχουν μια σειρά νομοθετικές ρυθμίσεις που τους επιστρέφουν σημαντικές περιοχές ενώ ήδη λαμβάνουν μεγάλες αποζημιώσεις με τις οποίες δημιουργούν σιγά σιγά σύγχρονες κοινότητες. Το πνεύμα του Τζερόνιμο ίσως αρχίζει και ησυχάζει...

Σκοπός αυτού του blog είναι να τα λέει έξω από τα δόντια και τα θέματά του θα είναι πολλά και διάφορα με ποικίλο περιεχόμενο.

Το μονομάτι είναι δύσκολο αλλα πρέπει να περπατήσουμε αγνά και καθαρά......

Σας καλοσωρίζω και σας χαρίζω τη φιλία μου ,και (τη σταγόνα από το αίμα μου για επισφράγιση αυτής)......

ref="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxyco5dBvaZyhG_yuUePNYh46qENJ2BC6pZANENuJBGU_r1HoZPUVT1vV_0HwR5FLMetY56CkWdc5OXmXks1iI9i1s6PVQdmTRy_WXS4ssxMgubvRl5EMlN4nGJ2BY6j-R9Of5s3C7A2KV/